Fékk merkilega heimsókn í morgum, þar sem allt læknateimið mætti en fundir voru i efra um mig og ástand mitt.
Blóðsýni var tekið kl. 07:00 am og eftir skrafs og ráðagerðir og hvernig mætti fullnýta orkuna mína og auka til viðbótar i hægum skrefum en líða fer að fyrstu sendiferð fyrir þá en hvert og hvenær veit ég ekki.
Eftir hádegi fékk ég niðurstöðu úr blóðsýni morgunsins þar sem hemaglobin hafði hækkað að sjálfu sér úr 83 í 93 á innan við sólarhring.
Og allar aðrar mælingar voru góðar.
Þeir sýndu mér að ég væri ekki týndur þótt ég hefði eðlilega verið svekktur.
Þá kom hjúkrunarkona til mín af annari deild hún hafði frétt af mér inniliggjandi.
Hún vildi þakka mér fyrir lífsbjörg bestu vinkonu og samstarfskonu sem lauk vaktinni á leið i sumarfrí með fjölskyldunni fyrir nokkrum árum.
Þetta snerist upp i algjöra martröð fyrir alla, hún var flutt i hasti upp á spítala og komin i öndunarvél innan við 4 klst eftir síðustu vaktina. Allir lögðust á eitt að finna hvað væri að henni en lífið var að fjara út.
Yfirmanneskja á spítalanum spurði eiginmanninn hvort að hringja mætti í mig og fá aðstoð, og var það samþykkt, svo um leið og símtalið kom var ég hálf rekinn í skóna og jakkann til að drífa mig upp eftir til konunnar sem væri ekki á réttum stað.
Eiginmaðurinn heilsaði mér og sagðist bíða frammi með gjörgæslu læknunum sem þekktu til min, ég settist hægra megin við rúmið en vinkona hennar sat vinstra megin með tárvot augun og sagði að ástandið væri mjög krítiskt.
Ég snerti fót og handlegg sem voru ís kaldir með fölva en þá kom yfirlæknirinn minn til mín og kvaðst ætla að leiða mig í leiðangur sem enginn úr jarðvistinni hafi farið.
Hann bað mig bara að slaka á en 14 sérfræðilæknar væru mættir úr öllum heimum til að samtengja okkur og þeir höfðu aldrei verið viðstaddir slíkt áður.
Ljósið mitt hefði sést víða að í heiminum og svarað kallinu um aðstoð enda margir komið i kirkjuna mína á samkomur.
Lagt var af stað og komum við að tjaldi sem minn maður sagði mörk lífs og dauða og ég skyldi óhræddur ganga innfyrir í himnariíki.
Þarna var frekar dimmt inni en ég sá móta fyrir henni hægra megin við mig og ca 50 metrum framar.
Ég kallaði nafnið hennar og bað hana að koma hægt og rólega til mín og fylgja rödd minni til að villast ekki.
Hún kom og leiddi ég hana að tjaldinu inn í okkar heim, en minn maður stóð fast við hlið mér og um leið og við komum i herbergið lyfti ég henni fisléttri upp og lagði yfir hennar líkama.
Beið um stund meðan litaraft breittist og bað ég vinkonuna um að þreyfa á hendi og fæti hennar og sagði hún að líkami hennar væri orðinn funheitur, og lauk minni vinnu þar með.
Hitti ég eiginmanninn frammi og sagði honum að allt yrði i lagi og fór svo heim.
Frétti af henni á almennri deild daginn eftir.
Síðan fékk ég óvænta heimsókn í lok fundar með hálf fullri kirkjunni og var þar komin konan sem þeir björguðu en hún vildi bara þakka mér fyrir aðstoðina.
Haldið vel um hvort annað en þið munið þurfa á blessun og styrk almættisins að halda.
Gangið hægt um gleðinnar dyr.
Þór Gunnlaugsson
____________________________________________________
