Svo var það eitt kvöldið að ég var að glugga í fréttirnar, þá segi ég upp úr þurru ég þarf að fara til Canada, og frúin spurði hvað ætlarðu að gera þar aftur enda fórum við sumarið áður á ættarmót, og sérkennilegt að finna þar týnda hálfbræður pabba heitins og hálfsystur, en þau náðu sambandi saman áður en hann kvaddi blessaður en sagði aldrei neitt um andleg málefni og minnist þess ekki að svo hafi verið, utan fólk sem kom að hitta hann í viðskiptaerindum sem gat vel passað þótt annað kæmi á daginn.
Frænkurnar úti voru himinlifandi að fá frænda aftur í heimsókn, og ég sagði þeim erindið núna og hvort að þær þekktu einhvern góðan miðil. Jú konu sem bjó í um 1 klst aksturtima frá Winnepeg en margra mánaða biðlisti væri alltaf hjá henni en þær höfðu símanúmerið hennar.
Þá segi ég upp úr þurru hringdu til hennar það var kona að afpanta tima núna áðan, og ekki búið að fylla í skarðið og þær hringdu.
Hún varð ekki litið hissa á að ég sæi dagbókina hennar og væri komin yfir hafið bara til fundar og þá hlyti svo að hafa verið ákveðið í hinu efra og Kl.14.00 daginn eftir var fundurinn haldinn.
Þær systur biðu úti í bíl enda húsið litið og þegar hún leit upp sagði hún, það er bara ekki pláss fyrir allt þetta fólk sem fylgir þér svo að ég stundi upphátt hvort að það vildi biða fyrir utan og allir hurfu með það sama.
Ég sá ekkert sérstakt sagði ég og hún pressaði á mig þangað til ég lét undan og allt passaði þetta, 3 pakkar af Camel á dag tekur sinn toll og um brisið hafði hún frétt deginum áður eftir MRI myndatöku en of langt gengið til að skera.
Hún lýsti fyrir mér framandi hlutum sem komu síðar í ljós mjög nákvæmlega og ég flaug aftur heim og vissi ekkert hvað ég ætti að gera með þetta, en skrapp í Breiðholtskirkju og það sama skeði aftur en með enn meiri þunga en þó ekki verkjum en óþægingum eins og hausinn væri í skrúfstykki.
Ég endaði á Standsted eftir allskonar tilraunaræfingar hér heima sem ollu mér vonbrigðum og brotlendingu og ætlaði að henda þessu öllu frá mér.
Þá átti ég einkafund með kennaranum minum henni Marie Taylor virðuleg elskuleg kona sem tók mig upp á sina arma og hafði einkafund fyrir mig þar sem mútta kom fyrst í miðju kafi í eldhúsinu ekki vissi ég við hvað og svo pabbi sem ræddi við mig í allt öðrum tón en ég hafði heyrt hann ræða um áður og kom strax inn á regluna og þær kvalir sem hann hafi orðið að þola við að geta ekki sagt mér satt og rétt frá en nú væri hann laus undan þeirri jarðnesku skyldu.
Ég hafi þá þegar staðið við fyrsta leggin að standa við loforð til meðbróðurs en það var að sækja ekki um í reglunni að sér gengnum þar sem ég væri löngu kominn inn hjá þeim og búinn með 3 stig af 9.
Þessar víxlur voru hver annari ólíkari, og í einni var ég klæddur rauðum kufli og kraup á kné fyrir framan hásæti þar sem æðsti meistari sat með sverð eitt mikið og lagði það á sitt hvora öxl mína snéru því svo við að hjöltun snéru að mér og rauði krossinn fór ekki á milli mála.
Hann sagði mér að leggja það að brjósti mér sem Sverði Sannleikans og það hvarf inn í mig en munkar fylltu bekkina beggja megin salarins og kyrjuðu á meðan.
Síðustu orð hans voru hafðu þetta alltaf að leiðarljósi og með það var ég aftur kominn í skólann.
Nýtt efni á hverjum degi, svo fylgist með.
Eigið góðan dag.
Skrifað af: Þór Gunnlaugssyni Heilunarmiðli.
Kæru lesendur, má ég byðja ykkur að deila efni mínu til vina og kunningja.
____________________________________________________
Þetta getur ekki orðið einfaldara að hafa samband við mig. .
10 kafli síðar
