Lagðist hann á bekkin minn, og tóku mínir menn strax til starfa, drengurinn dottaði í sælu á meðan, hann spurði hvað hef ég þessa sælu lengi ? Við fórum saman og löguðum veginn hanns frá 12 ára aldri, hittum þá aðila sem höfðu gert honum lífið leitt alla skólagönguna, kennara og skólastjóra í þokkabót.
Við fórum saman hönd í hönd inn í hjartastöðina hanns sem var full af fólki, komumst fram fyrir án þess að nokkur tæki eftir, og með smá breytingu til viðbótar á ennisstöð hanns, upplifði hann suma illvirkjana, sem þó voru ekki stórar aðgerðir, en nægar fyrir skjólstæðing minn, hann vísaði hverjum og einum á dyr sem ég fylgdi eftir, og að öllu þessu loknu sem tók einar 50 mínútur fórum við til baka, og setti ég bláa ljósið í hvern krók og kima og læsti hurðinni á eftir mér, og þegar komið var á engjarnar hvarf húsið og minn maður spurði, hvernig getur þú hjálpað mér svo mikið alla leið í alsælu og hvíld á 70 mínútum, en við því hafði ég engin svör, en benti á aðstoðarmenn mína.
Já ég sá þá að störfum aðallega í að vinna í bakinu á mömmu, sem var rétt hjá honum
Við ætlum að hittast einu sinni enn að viku liðinni, og sjá hvort allt sé ekki eins og það á að vera.
Gangi þetta upp plús eitt próf þann sama dag, þá hafa þessar elskur hlustað á umræður í þjóðfélaginu og það sem búið er að gera með allskonar hámentuðu fólki því til sóma, en hjá okkar 70 mínutum varanleg bæting á heilsunni
Gangið hægt um gleðinnar dyr.
Þór Gunnlaugsson
____________________________________________________
