Eg stóð upp á moldarbing i SV horni grunnsins til að sja betur.
Þá skyndilega hrundi hóllinn sem ég stóð á ofan i grunninn framan við risavaxna tönnina og fann ég hvernig hún var að þjappa mér saman með moldinni, en ýtu maðurinn tók ekki eftir mér, en það gerði smiðurinn sem var við við vinnu á pöllunum, en hann hefði ekki náð að bjarga mér hefði hann ekki haft Stanlay hamarinn sinn i höndunum, nú var hver sekunda verðmæt og ekkert mátti klikka, smiðurinn miðaði hamrinum á hús ýtunnar og lét vaða, hamarinn skall á húsinu, stjórnandinn kom út á beltið og horfði á smiðinn veifa öllum skönkum og benda á moldarhauginn fyrir framan blaðið smiðurinn skellti sér niður á óhefðbundinn hátt á kaðli niður 4 hæðir og ofan i grunninn, báðir grófu i moldina og viti menn þar niðri i haugnum glitti í glókoll sem var snarlega losaður alheill og fór heim til múttu i hárþvott og fataskipti.
____________________________________________________
Árin liðu frá þessu atviki þar til að ég hitti ýtustjórann i búð á Laugaveginum, kannaðist ég strax við manninn og ræddi atburðinn frá hans sjónarhól og kvaðst hann lengi á eftir hafa fengið martraðir um nætur og vaknað i svitabaði.
Hann fór á lyf timabundið og náði sér að mestu leiti en hætti á ýtunni.
Hann og fleiri voru að geta sér til um þrýstinginn framan við ýtublaðið i miðjum haugnum en hann sá mig fyrir sér látinn þegar smiðurinn kom móður og másandi að hann hefði séð barn renna niður moldarhauginn.
Já ekki minnist ég dvalarinnar i haugnum og er það vel.
Að þeirra mati átti þetta ekki að geta gerst með svo mikið trukk við ytublaðið inn i haugnum að stiga upp alheill og ekki með skrámu.
____________________________________________________
Þetta getur ekki orðið einfaldara að hafa samband við mig. .
